Ik ben 31… Hallelujah!

Ik heb er niet zo veel problemen mee, met dat hele gedoe rond die 3, integendeel.

Ik ben steeds minder akkoord met die “alwetende volwassenen” die je als tiener graag meermaals vertellen “dat je maar beter kan genieten van je tijd op school, want dàt zijn de gouden tijden!”

Gouden tijden?!

Ik spreek voor mezelf, maar ik heb het nooit echt gevoeld. Onzekerheid beheerste mijn hele jeugd. Dat en daarmee ook de eeuwige zoektocht naar bevestiging. “Vind me alsjeblieft leuk, laat me alsjeblieft bij het coole clubje horen, geef me een plaats, ik besta ook!”

En ik was daarmee uiteraard niet alleen. Iedereen zoekt zijn plaats, dus iedereen duwt de ander eens genadeloos aan de kant. En je hebt daarin de “opvallers” en de “binnenvreters”. De opvallers zijn degenen die roepen om hun plaats op te eisen en de binnenvreters zijn degenen die bij de roepers in het clubje willen, maar eigenlijk stiekem ook kwaad zijn op hen. Want als de roepers niet zo hard zouden roepen, zou er helemaal geen clubje bestaan waar je moet bijhoren. Dan zou iedereen gewoon zichzelf kunnen zijn.

Jezelf zijn…

Hoe ouder ik word, hoe meer ik bij mijn waarheid kom.

Hoe ouder ik word, hoe meer ik meningen naast me neer kan leggen.

Hoe ouder ik word, hoe meer ik mijn passie laat stromen.

En beter nog, hoe ouder ik word, hoe meer ik mijn passie dùrf te laten stromen.

En ik zeg hiermee écht niet dat er geen gelukkige momenten waren in mijn “jeugd”, dat zou zwaar overdreven zijn. Maar als die “alwetende volwassenen” vandaag tegen me zouden zeggen wat ze 15 jaar geleden zeiden, zou ik antwoorden: “zevert nie, het beste moet écht nog komen voor mij!”.

Geef mij maar het zelfbewustzijn dat groeit met de jaren.

Geef mij maar de zekerheden van een goeie partner en een huis.

Geef mij maar (zo veel mogelijk) kiezen in wie of wat je je tijd investeert.

Geef mij maar “no bullshit”, je eigen waarheid nastreven, voor je eigen ding gaan en minder “tijd verliezen”.

Stilaan voel ik welke plaats ik wil innemen, waar ik voor sta en op welke vlakken ik vooruit wil in het leven. Ik weet heel goed wat ik anders wil en waar ik aan wil werken. Ik voel veel beter aan wat me voedt en wat energie uit mij zuigt.

Zoals dit, deze blog…

Er zijn zo van die dingen die, als je ermee bezig bent, gewoon zò goed voelen, zò juist.

Dus neen, ik vind het niet erg dat ik opschuif in tram 3.

Ik raad het zelfs aan, je moet ‘m ook eens proberen misschien!

#puurdebbie #tram3 #verjaardag